1972: Tijdperk Roba 1

Na enige tijd in 1971 bij de cafetaria gewerkt te hebben, begon de rijnvaart mij weer aan te trekken. In januari 1972 ben ik begonnen als kok aan boord van de duwboot "Krokodil" van rederij Veerhaven. Deze rederij beschikt over meerdere duwboten op het traject Rotterdam - Duisburg, Ajax, Nasshorn, Nijlpaard, Otter. Helaas heb ik van deze tijd geen afbeeldingen. Rond april kwam ik bij een bevriende relatie een rijnvaartkapitein tegen die bezig was een bemanning samen te stellen voor een serie nieuwe duwboten die later in 1972 in de vaart zouden komen. Hij vroeg mij te gaan solliciteren bij rederij Koenigsfeld. Al snel werd ik aangenomen en kwam eind juni op de werf Baan Hofman in Gorinchem aan boord van de ROBA 1.

Op 24 juli 1972 werd de ROBA 1 gedoopt.
(ROBA = Rotterdam Basel). ROBA was onderdeel van Holland Amerika Lijn.

De ROBA 1 kwam in augustus 1972 in de vaart.
Mijn tijd bij de ROBA was een heel leuke tijd met veel afwisseling. Vooral in de beginjaren met de "eerste reis". Met zo'n nieuwe boot moesten we naar de Koenigsfeld vestigingen in Duitsland. De reis naar Keulen doet de Dom nog steeds op zijn grondvesten schudden. Tijdens deze eerste reis is er een rondleiding op de boot voor het kantoorpersoneel van de vestiging Keulen, daarna werd er een rondvaart gemaakt en een receptie gehouden. Het was met deze receptie waar mijn collega kok zich de vrijheid nam om tegen een mevrouw uit de aanwezigen "een oneerbaar voorstel te doen". Mijn collega dacht, ze is toch Duitse en verstaat het niet. De mevrouw in kwestie mengde zich weer tussen de aanwezigen. De volgende ochtend werden de kapitein, de stuurman en mijn collega kok ontboden op het kantoor. Wat bleek dat de mevrouw is de echtgenote van de directeur (een Nederlander) Koenigsfeld - Keulen. Zij heeft haar man over het voorval aan boord verteld. Als reactie werden de kapitein, de stuurman en mijn collega kok op staande voet ontslagen.

De volgende eerste reis naar Mannheim verliep een stuk rustiger, al hoewel men had wel van de collega's uit Keulen gehoord wat er was voor gevallen. Enkele maanden later de eerste reis naar Basel. Eenmaal door de sluis van Kembs ging iedereen zich opmaken voor de ontvangst. De Zwitserse vlag op het achterschip werd vervangen door de Zwitserse statie vlag (een extra groot exemplaar), vlaggetjes aan de mast bij de stuurhut. Onze eerste stop was bij het plaatsje Weil am Rhein (om de hoek van Basel). Daar stond het ontvangstcomitee al op ons te wachten met een harmonie. Ook kwam de catering met hapjes en drankjes. Waar de catering geen rekening mee heeft gehouden dat de doorgang van de deuren aan boord wel eens veel smaller zijn dan in een woonhuis. Alle dienbladen met hapjes moesten worden overgepakt naar dienbladen van kleiner formaat. Pas toen kon het feest beginnen, de gebruikelijke rondleiding en de rondvaart over de bovenrijn en tot slot de receptie. Het spreekt vanzelf dat het voorval van Keulen is ook in Weil en Basel terecht gekomen, maar gelukkig is alles leuk en gezellig gebleven. Heel vaak ben ik met de ROBA niet meer naar Basel geweest, meestal ging de reis naar Mannheim. In die tijd was uitgaan in Mannheim niet erg spannend maat het daar tegenover gelegen Ludwigshafen bood meer mogelijkheden. De Rheinbrücke tussen Mannheim - Ludwigshafen lag over de Muhlauhafen van Mannheim. Een kwartiertje lopen en ik was aan de andere kant van de Rhein.

Ook ging de reis vaak naar Antwerpen. Tot de zomer van 1975 was zo'n reis erg omslachtig en kon soms wel dagen duren eer je het kanaal van Zuid Beveland (Wemeldinge - Hansweert) door was. Die kleine sluisjes en het smalle kanaal kon de drukte niet aan. Eenmaal bij Hansweert naar buiten, het convooi weer vastgemaakt dan op weg naar Antwerpen over de Westerschelde tussen de grote zeeboten. Soms was dat wel griezelig door de golfslag die sommige zeeboten veroorzaken. Het was een een reis waar we duwbakjes van de Bacat Line vervoerden naar Antwerpen. Zo'n zeeboot met golfslag kwam voorbij en alle duwbakjes vielen uit elkaar. Iedereen beschikbaar moest meteen aan dek om de duwbakjes te vangen.
En dan de toegang naar de sluizen van de dokken van Antwerpen waar zeeboten voorrang hebben op de binnenvaart. En als dan uiteindelijk de binnenvaart groen licht krijgt begint iedereen tegelijk naar de sluis te varen. Vanaf de zomer 1975 werd de reis naar Antwerpen een heel stuk eenvoudiger, toen de Rijn - Schelde verbinding naar Antwerpen werd geopend. Een heel nieuwe verbinding vanaf de Volkeraksluizen achter het eiland Tholen langs naar de Kreekkraksluizen bij het plaatsje Zandvliet.

Motorschade.
Op een reis naar Antwerpen - Terneuzen - Rotterdam ging het op een goed moment flink mis. Ik dacht al wat varen we snel, de tonnen in de Schelde vlogen voorbij en besloot maar eens in de stuurhut te gaan kijken. In de stuurhut zag ik dat de toerenteller van de bakboord motor veel te hoog staat. Niemand was dat opgevallen. Toen brak er paniek uit want de motor was op hol geslagen. De kapitein zorgde ervoor dat de boot vlakbij een zandplaat bleef drijven voor het geval dat we misschien van boord moeten. Toen de machinist de boel heeft bekeken konden we de reis met de stuurboord motor naar Hansweert vervolgen en daar afmeren en de technische dienst laten komen.

De volgende dag werd ik afgelost en ging met vrije week naar huis in Arnhem waar mijn hondje Pukkie op mij wachte. Het is weer bijna kerst altijd fijn om weer even thuis te zijn. Vrienden en kennissen te bellen en op te zoeken.

Na enkele jaren werd de ROBA door de HAL verkocht aan Brostrom Zweden. Deze Brostrom was ook eigenaar van het Engelse Hoverlloyd, de hovercraft tussen Calais - Ramsgate. Als personeelslid van het concern kon ik voor GBP 1.00 voor mij en GBP 1.00 voor de auto ook gebruik maken van Hoverlloyd.
Iedere keer wanneer ik na twee weken werken mijn vrij week ging genieten maakte ik heel vaak gebruik van de mogelijkheid om via Calais - Ramsgate naar Engeland te gaan en daar vrienden te bezoeken.